Chaim van Luit / Grondstof

De fysieke zoektocht is bij Chaim van Luit in wezen het kunstwerk. Hij verzamelt uitzonderlijke sporen van menselijk, en soms dierlijk, handelen. Dit doet hij tijdens soms jarenlange speurtochten door de bossen van de Duitse Eifel, Limburgse mergelgrotten en steden en boerenakkers in heel Europa. Dit leidt tot vondsten als zoutlikstenen, aangelikt door edelherten, en schaarse omgesmolten Romeinse attributen. Het resulteert ook in herinterpretaties van sporen, tekens of spreuken in de vorm neoninstallaties, schilderijen of sculpturen. In Van Luits gevoeligheid voor sporen en teksten, én de wijze waarop hij zonder grenzen op onderzoek uitgaat, is zijn graffiti- achtergrond voelbaar.

Binnenzicht in de vitrine van SCHUNCK, waar felgekleurde kledingstukken in rood, oranje, geel en groen aan haken hangen in een strakke opstelling, onderdeel van een kunstinstallatie.

Verschillende kleding gegroepeerd op kleur in de vitrine.

Kledinghaken

In en vanuit de vitrine van het Glaspaleis presenteert Van Luit een nieuwe installatie. Mede vanuit zijn Heerlense achtergrond werkt hij aan de hand van sporen van het mijnverleden én -heden. De installatie is geïnspireerd door een opbergsysteem dat gedurende de mijnbouw veelvuldig werd gebruikt. In de diverse Limburgse steenkolenmijnen zijn kledinghaken aan kettingen in gebruik geweest. De kledinghaken hingen in het badlokaal waar iedere mijnwerker een eigen kledinghaak met slot had. Hieraan werd de kleding gehangen na het omkleden om vervolgens af te dalen voor arbeid aan het kolenfront. Dit systeem was kenmerkend voor de efficiënte en op massale productie gerichte mijnbouw.

Zwart-witfoto van een grote, hoge ruimte gevuld met rijen hangende kledingstukken aan kettingen, boven open stalen rekken; in het midden loopt een persoon naar de achtergrond toe, waar fel licht binnenvalt.

Voormalig badlokaal van de staatsmijn Emma in 1973 met de kleding aan de vele kettingen.

Van Luit heeft voor zijn variant van dit systeem gekozen om opnieuw persoonlijke spullen aan de haken te hangen. Bij het lokale recyclebedrijf RD4 heeft hij kledingstukken en andere accessoires op kleur verzameld samen met medewerkers van het bedrijf. Het grootste deel van de weggegooide kleding wordt per container verkocht als grondstof voor andere producten. De schifting voor de selectie deed Chaim op kleur om een dertig-meter-brede regenboog van stof te creëren in de volle breedte - én diepte - van de vitrine. Hiervoor ontwierp hij een ophangsysteem met 167 koorden en haken om de kleding aan op te hangen.

Uit de ruim zeshonderd kledingstukken die Chaim selecteerde komt een geschakeerd tijds- en gemeenschapsbeeld te voorschijn. Onder de kledingstukken bevinden zich tenues van Roda JC, communiejurkjes, sokken van de schoenfabriek Emma, carnavals- en gabberkleding, een trui van de FNV Vakbond en zelfs een duivenmelkersjas. Ieder kledingstuk vertelt een persoonlijk en gemeenschappelijk verhaal. In samenhang vormt het een zwevend regenboogweefsel van stof waarin het heden en verleden van de streek aan elkaar zijn geregen; een tijdelijk uniform in regenboogmotief.

"Collage van foto's van kledingstukken in de vitrine van SCHUNCK: linksboven een blauwe jas, middenboven handschoenen en mutsen aan haken, rechtsboven rode schoenen en kleding in een plastic zak, linksonder een groen-blauw kledingstuk met rode tekst, rechtsonder een geel voetbalshirt van Roda JC met sponsorlogo's.

Collage verschillende kleding in de vitrine.

Over chaim van luit

Chaim van Luit is in 1985 in Heerlen geboren. In 2011 studeerde hij af aan de Maastricht Academy of Fine Arts and Design. Van 2013 tot 2015 was hij resident aan de Jan van Eyck Academie. Chaim had solotentoonstellingen bij o.a. Kasteel Wijlre, Wijlre (2020, NL), Meessen de Clercq, Brussel (2022, 2018, BE), P/////AKT, Amsterdam (2014, NL) en Bonnefanten Museum, Maastricht (2013, NL). Van Luits werk is, buiten de Collectie SCHUNCK, vertegenwoordigd in openbare en particuliere collecties in zowel binnen- als buitenland.