Film: La Última Tierra

Rond de tentoonstelling vertoont Filmhuis De Spiegel in samenwerking met SCHUNCK vijf verschillende films die in de breedste zin van het woord aansluiten op de thematiek van de tentoonstelling. Op 15 december is dat 'La Última Tierra'.

La Última Tierra

Een man zit aan het sterfbed van zijn vrouw. Hij voedt haar, waakt bij haar en stelt haar gerust. Nadat zij in de vroege ochtend haar laatste adem uitblaast, verzorgt hij haar lichaam. Liefdevolle, kalm uitgevoerde handelingen roepen de relatie op tussen twee mensen die samen een heel leven hebben gedeeld en nu voor altijd van elkaar gescheiden zijn. Terwijl hij houvast zoekt in praktische daden – het graven van een graf, het wassen van de overledene – welt in hem een verdriet op waarvoor de traditionele rouwrituelen tekortschieten. 

Regisseur Pablo Lamar filmt de grootsheid van de natuur, die zal blijven bestaan lang nadat de vrouw en de man zijn gestorven. Terugkerend beeld is het vuur – een kaars, een kampvuur, een laatste vuurzee die de hut waarin ze leefde verbrandt. Lamar maakt veel gebruik van suggestieve omgevingsgeluiden uit de natuur, waarmee de film niet alleen een mijmering is over ouder worden en de dood maar ook een meditatieve studie naar de plaats van de mens in de natuur. 

Te weinig mensen kennen dit wonderschone debuut.