Filmvertoning Pride + nagesprek

Er is geen Brit die niet bekend is met de mijnwerkersstaking uit 1984 als protest tegen de aangekondigde sluiting van de mijnen. Mensen die de periode hebben meegemaakt, weten het nog goed en hebben dit doorverteld aan hun kinderen. Deze periode ligt nog steeds gevoelig voor veel mensen en is nog lang niet vergeten. Maar een bijzonder voorval tijdens deze stakingen heeft geen enkele bekendheid gekregen, en dat vormt de achtergrond voor de film Pride.

Lesbians and Gays Support the Miners

Tijdens de stakingen hadden de mijnwerkers en hun gezinnen het moeilijk, omdat er geen inkomen meer was. Daarom werden er inzamelingsacties gehouden. De Londense Lesbians and Gays Support the Miners (LGSM) besluit ook geld op te halen, maar stuit op moeilijkheden als ze proberen het bedrag aan een vakbond te geven. Want geld aannemen van homo's kan niet. Ze vinden na een zoektocht echter een vakbond in Wales, waarvan de voorzitter ja zegt. De LGSM reist af naar het plaatsje, maar daar zijn veel bewoners niet blij mee. Ze hebben vooroordelen en ontvangen ze niet bepaald met open armen. Maar langzaamaan groeien de twee groepen naar elkaar toe. Joe, een van de LGSM-leden, legt ook een individuele weg af; hij komt er langzaam achter wat zijn plek in de wereld is.

feiten en feelgood

Dat Pride gebaseerd is op feiten, maakt de film zo sterk. Tegelijkertijd zijn alle ingrediënten van een feelgoodfilm aanwezig. De combinatie van ontroerende elementen, humor en persoonlijke ontwikkeling doet denken aan films als Billy Elliot of The Full Monty, een rijtje waar deze film zeker aan toegevoegd mag worden.

Na de film is er een nagesprek met Theo Sponselee en Sam Coenen van Queer Parkstad, en er is toelichting door Martin van de Weerden over de enige verzetsperiode van mijnwerkers in Heerlen. Ook wethouder Peter van Zutphen praat mee, als ooggetuige van de mijnwerkersstakingen in het Verenigd Koninkrijk.