SCHUNCK-succesverhaal: Sharon Wesseling

Met haar inmiddels 29 jaar is ze ouder en wijzer, en moet ze lachen om het idee dat ze ooit niet snel genoeg weg kon komen uit Heerlen. “Je kent het wel, alle tieners zeggen dat zo ongeveer: “Ik ga hier weg!”. Maar na mijn tijd in Tilburg begon ik in te zien dat Heerlen zo slecht nog niet was. Ik kwam dan ook vrij snel weer terug, en daar heb ik nog geen moment spijt van gehad.” Inmiddels heeft ze sinds vorig jaar haar eigen dansgezelschap, 20Hertz, en is ze druk aan het werk als dansdocent, choreograaf en artistiek leider. Daarnaast is ze ook nog maker bij talentontwikkelingsorganisatie VIA ZUID.

Moderne dans

Maar het begon ooit allemaal bij SCHUNCK. “Ik heb altijd danseres willen worden. Op mijn zesde begon ik met hiphop en breakdance, en toen ik op de middelbare school een opleidingskeuzetest deed, kwam ik pas erachter dat er ook zoiets als een dansopleiding bestond. Ik had echter alleen hiphop en breakdance gedaan, en verder nog niets aan techniek. Ik ging naar SCHUNCK en kwam bij de lessen Moderne Dans terecht, van Stephanie Rijpkema. Dat leek me een goede opstap naar de dansopleiding. Ik vond het fantastisch, het klikte heel goed met Stephanie – ze is dan ook een geweldige danseres.”

Sharon was zo enthousiast over SCHUNCK dat ze aan steeds meer lessen ging meedoen, alles om maar te kunnen leren van Stephanie. “Ik deed mee aan jazzdans en lessen voor volwassenen, het maakte me niet uit. Het niveau van de lessen was heel hoog, zeker voor een ‘amateur’-dansschool, en qua stijl paste het bij mij. Het was niet alleen maar techniek. Ik leerde ook improviseren, dat had ik nog nooit gedaan.” Op haar zestiende ging ze naar de opleiding voor dansdocent bij CIOS, maar dat betekende nog geen vaarwel aan SCHUNCK. “Ik heb de eerste twee jaar van mijn opleiding stagegelopen bij Stephanie. Zo kon ik van haar blijven leren – dat was ideaal. Na de vier jaar op het CIOS ging ik naar Fontys in Tilburg, om daar na een jaar op de opleiding danseducatie te switchen naar ‘uitvoerend’. Dat bleek de juiste keuze: hier kon ik groeien als performer.”

Doven en slechthorenden

Tijdens haar afstudeerproject in 2019 richtte ze zich op dans voor doven en slechthorenden. “Ik ben zelf slechthorend – altijd al geweest. Ik heb het echter nooit als obstakel ervaren, tot in mijn laatste jaar aan de dansacademie. Het gebeurde steeds vaker dat het geluid niet goed was afgestemd, en ik had geen zin om elke keer mijn verhaal te gaan doen. Ik kan bepaalde tonen niet horen en heel hoge tonen doen bij mij pijn. In mijn eindonderzoek van de opleiding dook ik hier verder in: hoe moest dit zijn voor iemand die helemaal niet kan horen? Toen heb ik eigenlijk mijn roeping gevonden.”

Sharon besloot gebarentaal te leren en onderzoek te doen naar de dovengemeenschap. Ze richtte uiteindelijk in 2022 haar eigen dansgezelschap op, dat zich inzet voor deze gemeenschap. “We maken voorstellingen die toegankelijk zijn voor doof en slechthorend publiek. Maar we houden er ook óp het podium rekening mee. We willen een plek zijn voor dansers uit deze gemeenschap, die samen dansen met horende dansers. Dat is vrij uniek in onze regio.”

Toegankelijk voor iedereen

In de praktijk betekent dat dat er bij zo’n voorstelling meer gebruik wordt gemaakt van visuele elementen, zowel in visuals als in het zichtbaar maken van ritme in het lichaam. “We maken gebruik van elementen uit de gebarentaal, onze performance wordt vertaald en we gebruiken lage basfrequenties zodat je de muziek kunt voelen. Ook nemen we overal tolken mee naartoe. Zo wordt dans voor iedereen toegankelijk, of je nu goed of slecht hoort.”

Naast een nieuwe dansvoorstelling met 20Hertz deze zomer, heeft Sharon veel lokale projecten waar ze met veel plezier aan werkt. “Ik werk samen met Joey van HFC aan een nieuw project voor schrit_tmacher, genaamd Sidewalk, en we stonden vorig jaar nog met ons gezelschap op Cultura Nova. We zoeken altijd binding met de lokale culturele scene.”

Heerlen is zo gek nog niet.