SCHUNCK-succesverhaal: Lars Wachelder

Voor dit interview spreken we Lars, inmiddels 44 jaar oud en woonachtig in Welten, en zijn oud-leraar Jan Kitzen. Jan is sinds 1989 als hoorndocent in dienst bij SCHUNCK Muziek en Dans – al heette het destijds nog muziekschool Heerlen. Jan heeft Lars vijftien jaar lang als student begeleid bij SCHUNCK, en dát schept een band.

Een sensitief instrument

Lars vertelt hoe zijn opleiding bij SCHUNCK ooit begon. “Mijn vader was hoornist, dus er was thuis altijd muziek. Ik liep dan ook al vroeg rond met een toeter – het was onvermijdelijk dat ik naar de muziekschool zou gaan. Ik ben begonnen met een trompet. Toch bleek na een tijdje dat dit instrument niet de beste keuze voor mij was.” Jan vult aan: “Trompet- en hoornspelers hebben heel verschillende karakters. De eerste zijn meer gebekt, feller in hun praten en doen. Hoornspelers daarentegen zijn gevoeliger, de hoorn is een vrij sensitief instrument.” Lars: “Klopt, ik moest toegeven dat de hoorn toch echt beter bij mij paste. Toen ben ik geswitcht.”

Voor de hoornlessen kwam Lars bij Jan terecht. Dat begon voortvarend, zijn A-examen haalde hij met lof. Het B-diploma ging echter wat minder en voor C ging hij slechts met de hakken over de sloot. Dat kwam door een fietsongeluk dat Lars – nog voordat hij ooit een instrument bespeelde – had gehad: de blessure aan zijn lip maakte dat hij het mondstuk in de lip zette. Dat ging goed, tot een bepaald niveau. Er restte Lars niets anders dan opnieuw te beginnen en zijn techniek te herzien. Jan: “Vele anderen zouden hier hun motivatie door verliezen, maar Lars had echt een doel en een drive. Het afbouwen en weer opnieuw opbouwen ging dan ook heel snel. Wanneer je dit puur voor de hobby doet dan lukt dat niet.” Lars zijn talent bleef dus niet onopgemerkt. Toen hij 15 was behaalde hij wederom – from scratch – zijn A, B en C examen, met dank aan zijn discipline.

Auditie voor het conservatorium

Hoewel Lars droomde van een muziekcarrière, bleef hij ook nuchter. Zijn ouders vonden bovendien dat hij een vak moest leren, het conservatorium zou volgens hen een te groot risico zijn. Zo kwam het dat Lars de MTS en HTS Bouwkunde doorliep – terwijl hij ondertussen gewoon bleef doorleren en -spelen op zijn hoorn. “Al deze tijd bleef ik in de leer bij Jan, ik heb echt alle diploma’s gehaald die er waren. Uiteindelijk ben ik van mijn zevende tot mijn tweeëntwintigste student geweest bij SCHUNCK”, vertelt Lars. “In mijn laatste jaar van de HTS kreeg ik via via het nummer van een docent op het conservatorium. Ik besloot het erop te wagen en mocht op auditie komen. Ik nam me voor: als ze me aannemen, dan ga ik ervoor.”

Jan, zelf alumnus van het conservatorium, stoomde Lars klaar voor de auditie – hij wist als geen ander hoe het eraan toe ging op het conservatorium en waar de focus op zou liggen. “De auditie ging goed. Toen ik klaar was zeiden ze simpelweg: tot volgende week!”, lacht Lars. “Ik had toen echter nog een laatste paar maanden op de HTS te gaan, maar dat bleek geen probleem. Ik kreeg om de week een (gratis) les, en werd zo al voorbereid op het echte programma na de zomer.”

Voor Jan als docent is er niets mooiers dan studenten zo volleerd af te leveren aan de deur van het conservatorium. Dat is immers precies wat SCHUNCK Academy ambieert: studenten klaarstomen voor een toekomst in muziek. “Dat is natuurlijk lang niet voor iedereen weggelegd, maar als het talent en de drive er is, dan motiveer ik mensen graag om er verder mee te gaan. Zo iemand is Lars, dat was al snel duidelijk. Hij ademt muziek.”

De wereld rond met André Rieu

Dat conservatorium bleek niet onverdienstelijk. Al tijdens zijn tweede jaar werd hij naar meerdere audities gestuurd. Zo zat hij, tijdens zijn studie, een seizoen lang in maar liefst 84 verschillende opera’s en balletten. “In 2005 ben ik afgestudeerd en heb sindsdien niet stilgezeten. Als freelancer heb ik veel vervangen, dat heb ik bijna 15 jaar gedaan. Ik heb in vele orkesten binnen Europa gespeeld. Zo viel ik ook geregeld in bij het orkest van André Rieu. Ergens in 2013 werd ik door hem gebeld: of ik vanavond in Nice kon spelen. Dat ging ik niet redden, maar de show een dag later, in Bordeaux, wél.” Zo geschiedde. Oh ja, of hij de rest van de tour ook even mee wilde spelen? Dat wilde Lars wel. Dat mondde uiteindelijk uit in een vaste functie binnen het Rieu-orkest. “In het begin deed ik gemakkelijk zo’n 120 concerten per jaar, maar inmiddels heb ik dat wat afgebouwd. Nu heb ik ook tijd voor andere dingen, zoals het spelen van kamermuziek en het ontwikkelen van hoorns.”

Over de vraag naar advies voor de jonge muzikanten van deze generatie, hoeft Lars niet lang na te denken. Hij heeft in zijn carrière tot nu toe het een en ander geleerd over creativiteit en doen wat je écht leuk vindt. “Ik merk dat veel mensen vaak doen wat ze denken dat er van hen verwacht wordt. Ik zou toch echt willen adviseren om vaker je hart te volgen: doe wat je leuk vindt, wees creatief en blijf die kant van jezelf ontwikkelen.”